Liesklachten vormen een complex en veel voorkomend probleem bij sporters. Maar liefst 8-10% van de voetbalblessures is een liesblessure. Ook binnen hockey, rugby en atletiek zien we vaak liesblessures. Meestal hebben we het dan over adductor-gerelateerde liesklachten, waarbij de bron van de pijn bij de adductoren ligt. De adductoren zijn een groep spieren aan de binnenzijde van je bovenbeen. Ze spelen een rol bij het bewegen van het been, met name bij voetbal is het schieten een beweging waarbij deze spieren met name actief zijn. Ook tijdens maximaal sprinten in hockey, rugby of atletiek komt er veel kracht op de adductoren te staan.
Wanneer deze spieren overbelast raken, kunnen pijnlijke symptomen ontstaan aan de binnenzijde van het bovenbeen. Variërend van milde pijn bij sporten tot hevige pijn tijdens dagelijkse activiteiten. Naast dat ze overbelast kunnen raken, is een acute scheur of letsel ook mogelijk aan de adductoren. Binnen voetbal is 49% van de gevallen een acute blessure aan de adductoren en 51% van de gevallen een overbelasting van de adductoren. Verschillende soorten behandelingen zijn in de loop van de tijd ontstaan om sporters van deze klachten af te helpen. Een onderzoek uit 2020 van Bisciotti vergeleek verschillende behandelmethodes en gaf adviezen over de effectiviteit hiervan.
Manuele handelingen:
Ten eerste hebben we manuele handelingen, waaronder massagetechnieken, rektechnieken en mobiliseren van de gewrichten wordt verstaan. Deze technieken worden uitgevoerd met de gedachte om “de spieren los te maken”. Er is echter weinig onderzoek dat aantoont dat het masseren en rekken van de adductoren alleen, bijdraagt aan het verminderen van de pijnklachten en het oplossen van de blessure. Wat wel aangetoond effectief is, is de techniek waarbij de pees van de adductor spier wordt aangepakt middels rek- en massage technieken in combinatie met krachtoefeningen.
Krachtoefeningen:
De krachtoefeningen die worden aangeraden zijn vooral gericht op het verstevigen van de buikspieren, adductoren, bovenbeenspieren en heup-bilspieren. Met het idee erachter dat hoe sterker de spieren eromheen zijn, hoe minder belasting er op de adductoren zal komen. Een uitgebreid trainingsprogramma van 8 tot 12 weken, waarbij drie keer per week getraind wordt, is optimaal om sporters te laten revalideren van een liesblessure. Het grootste percentage van de sporters is daarna klachtenvrij.
Isometrische krachtoefeningen:
Naast een gevarieerd krachtprogramma heeft het onderzoek ook gekeken naar isometrische krachttraining. Isometrische krachttraining is een vorm van oefeningen die alleen statisch worden uitgevoerd. Denk hierbij aan een muurzit. Ze laten zien dat isometrisch oefenen pijnklachten op korte termijn kan verminderen, maar dat de blessure op de lange termijn hiermee niet verholpen kan worden. Het advies luidt dan ook om zowel isometrische oefeningen als een gevarieerd krachtprogramma zoals hierboven beschreven te doen om een liesblessure volledig te laten herstellen.
Injecties:
Over injecties is de wetenschap niet eenduidig, hiervoor geven ze aan dat er meer onderzoek gedaan moet worden. Eerder kan er geen uitspraak gedaan worden of het werkt of niet bij liesblessures. Wel wordt het soms toegepast binnen de sportwereld, maar zeker weten doen ze het nog niet.
Compressiebroeken
Deze broeken zijn ontworpen om als een soort korset te funderen, een strakke broek dragen tijdens het sporten geeft een vorm van ondersteuning en stevigheid. Literatuur geeft aan dat compressiebroeken stabiliteit in de liesstreek kunnen geven. Dit kan de overbelasting van de adductoren tijdens het sporten verminderen. Ook geeft de broek wat stabiliteit rondom de lies en heupspieren, deze verbeterde stabiliteit kan ervoor zorgen dat de pijn aan de adductoren minder voelbaar is. Echter geeft onderzoek ook aan dat het een placebo effect kan zijn. Kortom, veel sporters hebben er baat bij, maar wetenschappelijk bewijs is nog weinig aanwezig. Het beste advies wat ze nu kunnen geven is dat een compressie broek dragen kan helpen, naast het doen van krachtoefeningen gegeven door fysiotherapeuten.
Geschreven door Dionne Sloot, Fysiotherapeut en Msc. bewegingswetenschapper bij MMfysio.
Hele artikel lezen? Bisciotti, G. N., Chamari, K., Cena, E., Garcia, G. R., Vuckovic, Z., Bisciotti, A., Bisciotti, A., Zini, R., Corsini, A., & Volpi, P. (2021). The conservative treatment of longstanding adductor-related groin pain syndrome: a critical and systematic review. Biology of sport, 38(1), 45–63
